บทที่ 52 ตอนที่ 52

“หมดหวังแล้วสินะ” เขาพึมพำออกมาแผ่วเบา ปลดปล่อยอารมณ์เศร้าออกมาเงียบๆ ได้ไม่นาน ก็มีสิ่งมีชีวิตบางอย่างวิ่งเข้ามาชนเข้าเต็มเปา

เขาก้มลงมองก็พบว่าเป็นเด็กผู้หญิงถักผมเปียสองข้างวัยกำลังน่ารักน่าชัง เขาเผลอยิ้มออกมา พร้อมกับย่อกายลงนั่งบนส้นเท้า และยกมือขึ้นแตะแก้มเนียนแผ่วเบา

“ขอโทษค่ะคุณลุง”

“หนี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ